Ο Φούρνος Μας

Όταν επέστρεψε τον Ιανουάριο του 1996, πράγματι επέστρεψε στη δουλειά στο αρτοποιείο. Δεν ήταν σίγουρος τι ήθελε να κάνει, οπότε δεν ακολούθησε πανεπιστημιακή εκπαίδευση, αλλά μεγάλωσε σε ένα χόμπι της φωτογραφίας και της βιντεοσκόπησης και μπόρεσε να ταξιδέψει λίγο, όπως να πάει στην Ιταλία το 1997 και στην Ισπανία το 1998 για να κινηματογραφήσει το Χορευτικοί ομαδικοί αγώνες Ζίτσα.

Το 2000 επέκτεινε το χόμπι του στους υπολογιστές και ξεκίνησε μαθήματα στην κοντινή πόλη των Ιωαννίνων. Κατέληξε να είναι ο πρώτος άνθρωπος στο χωριό του που αγόρασε υπολογιστή και ο πρώτος που είχε internet!

Τον Σεπτέμβριο του 2001 ξεκίνησε ένα σχολείο αρτοποιείου στη Ζίτσα, οπότε ο Κώστας φοιτούσε, εργαζόταν περίπου από τις 4:30-9:00 κάθε πρωί στον φούρνο και μετά πήγαινε στο σχολείο 9:00-14:00, Δευτέρα έως Παρασκευή. Αυτό ήταν ένα νέο κεφάλαιο για εκείνον, καθώς το ενδιαφέρον του για το ψήσιμο τελικά κεντρίστηκε. Ένας συνεχώς περίεργος μαθητής, αποφάσισε να πάει στο Μονπελιέ της Γαλλίας τον Μάρτιο του 2002 για 3 ½ εβδομάδες και να εργαστεί σε ένα τοπικό αρτοποιείο. Μυήθηκε στις μπαγκέτες, τις οποίες δεν είχε ξαναδεί στη ζωή του, μεταξύ άλλων. Έμαθε επίσης τεχνικές και συνταγές που έφερε πίσω στο αρτοποιείο Ζίτσα, όπως πώς να φτιάχνει ψωμιά για σάντουιτς, δελεαστικούς τρόπους για να στήσει κανείς τις οθόνες, την έννοια της μακράς ζύμωσης (την οποία θα αποθηκεύσει στον εγκέφαλό του και τελικά θα πειραματιζόταν με χρόνια κάτω από το δρόμο), και τέλος, προζύμι, που θα γινόταν το προϊόν σήμα κατατεθέν του πολλά χρόνια αργότερα.

Around 2003 his father became less involved in the bakery, so Kostas and his mom became the main bakers. Slowly, Kostas started to take over, and his artistry began to shine. Ideas would pop into his brain in the middle of the night, and he could not wait to get up at 4:30 in the morning to try out a new recipe or flavor combination that had seemingly come out of nowhere. Often his ideas led to wonderful and flavorful new products. Sometimes they did not. Never one to let a mistake derail him, he took every “failure” as a gift, a lesson, and he learned from them all. And even when something new came out well, he would think about how he could improve it. To this day, his panettone, which he worked on for 8 years and which is one of the most delicious, softest, amazing panettones one can find anywhere in the world, is still considered to be a “work in progress” for him. Even though everyone who tries it says it is perfection itself!

Sadly, in 2006 Kostas’ father passed away. This was an understandably difficult time for him and his family, but he and his mom only closed the bakery for two days. Their village needed them and the bread they supplied. Kostas works six days a week, with Sundays off. He has 2 two-day weekends a year (around Christmas and New Years) and one 3-day break (Easter). To say he is hardworking would be an understatement. His work ethic is perhaps only matched by his passion for creating and learning, as well as his deep love for his family and village, and his desire to share his way of life with the world. He and his wife Anna have two little girls (4 and 7 ½) and are continuously hosting international travelers (over 1,200 to date!), as well as regularly offering Bakery Experiences to those who want to learn first-hand how to make some of the bakery’s most-loved products and building their first week-long Culinary and Cultural Retreat in Zitsa.

Ο Κώστας μαγειρεύει για πάνω από 30 χρόνια και εξακολουθεί να το λατρεύει, έχει ακόμα νέες ιδέες και ακόμα ονειρεύεται να μοιραστεί τη δουλειά και τη ζωή του με τον κόσμο. Θα ήθελε πολύ να σε γνωρίσει στον Αρτοποιείο του Χωριού!!